Historia systemów mgłowych
Wysoka efektywność halonów w gaszeniu pożarów, niski koszt i niska toksyczność, spowodowały bardzo szybką ich ekspansję na rynku zabezpieczeń przeciwpożarowych. W XX w. zwłaszcza w ostatnich 30 latach halony były powszechnie stosowane w urządzeniach przeciwpożarowych ponieważ panowała opinią, że są zupełnie nieszkodliwe. W 1974 roku dwaj naukowcy S. Rowland i M. Molina z University of Columbia w USA opublikowali tezę, że gromadzące się w warstwie stratosfery freony są przyczyną zaniku warstwy ozonowej. Dalsze badania zaaprobowały tę tezę iż haolny i ich zamienniki mają negatywny wpływ na warstwę ozonową. [1] Dalsze prace w branży środków gaśniczych prowadzone były w celu znalezienia środków mających podobną skuteczność gaśniczą, podobne właściwości gaśnicze jak halony. Warto nadmienić, iż halony były bardzo skutecznymi środkami, nie niszczyły materiałów nie biorących udziału w procesie spalania. Znalezienie innego środka o podobnych właściwościach jest praktycznie nie możliwe. W latach 70-tych twierdzono, iż użycie wysoko rozdrobnionej wody może stanowić bardzo skuteczną i zarazem ekonomiczniejszą alternatywę do halonów. W czerwcu 1987 roku ratyfikowano w USA Protokół Montrealski w sprawie substancji zubażających warstwę ozonową. Do końca 1991 roku Protokół podpisały 122 kraje. Polska sygnowała dokument 13 lipca 1990 roku.
[1] Glasgow, L., Auckland, M.: The history of the ozone layer. New Scientist, November 1990
Podstawowymi jego elementami były harmonogramy redukcji i wycofywania z produkcji halonów i ich zamienników wśród krajów uznających protokół Montrealski. Protokół zakładał również pracę nad zastąpieniem halonów innym środkiem gaśniczym, mającym podobne właściwości, ale nie powodującym takich negatywnych efektów.
Pierwsze prace nad systemami mgłowymi prowadzone były dla statków, związane było to z trudnością w dostępie do środków gaśniczych na morzu. Niejednokrotnie na pływających statkach dochodziło do pożarów, a ich ugaszenie bez środków gazowych jedynie przy pomocy wody wymagało dużej jej ilości. Z pomocą przyszły pierwsze wynalazki mianowicie systemy mgłowe wysokociśnieniowe, które stanowiły bardzo dobrą alternatywę i skuteczność porównywalną z halonami.
Systemy mgłowe bardzo rozpowszechniły się jako skuteczny środek gaśniczy, bardzo dużo tego rodzaju systemów stosują Norwegowie. Aktualnie wytypować możemy kilka ich podstawowych typów:
- Systemy Mgłowe Wysokociśnieniowe,
- Systemy Mgłowe Niskociśnieniowe:
- Jednomiediowe
- Dwu mediowe,
Pierwsze wytyczne dla projektantów systemów gaśniczych na mgłę wodną wydane zostały przez instytut NFPA w postaci wytycznych NFPA750. Klasyfikowały one dostępne technologie wytwarzania mgły, sposoby ich projektowania i budowy.
W tabeli przedstawiono porównanie systemów na mgłę wodną z instalacjami tryskaczowymi i na zamienniki halonów:
Tabela 2. Cechy systemu mgłowego w porównaniu z instalacjami tryskaczowymi.
Cechy systemu mgłowego w porównaniu z: | |
instalacjami tryskaczowymi | urządzeniami gaśniczymi na zmienniki halonów |
|
|
Źródło: Opracowanie własne
Tabela 3. Różnica między wielkością kropel a rozmiarem powierzchni (1 litr wody)
Systemy z wysokim ciśnieniem mgły | System mgłowy nisko i średniociśnieniowy | ||
Rozmiar kropel (μm) | 1000 | 100 | 10 |
Ogólna liczba kropel | 1.91 x 106 | 1.91 x 109 | 1.91 x 1012 |
Ogólna powierzchnia (m2) | 6 | 60 | 600 |
Źródło: opracowanie własne
0 komentarzy